.....Зэрэглээг харвал
     Цөцгий үнэртсэн уруул ажээ

Цоодолын Хулан
Цаашид юм бүхэнд итгэл алдарна. (Арай ч юм бүхэнд бишээ)
Цагаан дэнгийн гэрэлд эрвээхэй шунахаа болино. (Тиймээ би больно)
Цагтаа унадаг навч газарт итгэхээ болино..(Үүнд бол итгэнээ)
Цайлган хайлган сэтгэл минь хүнд итгэхээ болино. (Бараг больсон)
Дээлийн хормой салхинд дэрвэхээ болино. (Дээл өмсөхөөрөө дэрвүүлэхгүй ээ)
Дэгэн догон нулимастай орчлонгоос урьтаж
Дэндүү залуу насандаа би хашир сууна (Сууцан байгаа)

Тэгвэл:
үүдэн тушаа салхинд цохиулж
Үнэнчээр чамайг хүлээх минь эцэс болно. (Эцэс болцон)
Цөхрөлийн хэдэн үгэнд чинь хууртдаг минь өнгөрнө. (Өнгөрцөн)

Унахад чинь тосох газар үгүй...

Хайрт чинийхээ захиаг би сэтгэлдээ нулимастай уншлаа
Хайрлуулах гэж биш уйлах гэж дурласан сэтгэл юм байлгүй
Хамгийн сүүлийн мөр хүртэл зүрхээ аргадан уншлаа
Ханилах гэж биш хагацах гэж учирсан зүрх юм байлгүй

Сэтгэлийн чинь гүнд намайг гэсэн хайр хэвээрээ байхад
Сэрээд суухаа санадаг чинь бас янзандаа байхад
Ганц байсан дурлалаа бурхан бидэнд өгсөөр байхад
Гараан тосоод авъя л даа, ахиж өгөхгүй ч юм билүү

Хувь дутсан тавиланг сэдэртэл битгий яриарай
Хуруунд чинь бөгж зүүхгүй ч сэтгэлдээ хайрлавал болоо биш үү
Хуримын бөгжөөр цоожилж зүрхээн би ялтан болгохгүй
Худлын дундах үнэн болж сэтгэлэ...